Abott i Costello spotykają Frankensteina 1948
Gwiazdorska obsada – prócz tytułowej pary w filmie wystąpili Bela Lugosi, Boris Karloff i Lon Chaney Jr. Lou Costello nie chciał brać udziału w filmie, gdyż uważał go za zbyt głupi. Przekonało go 50.000 dolarów od wytwórni Universal.
Dracula chce wszczepić ożywionemu na nowo Frankensteinowi mózg Wilbura Greya (Costello). Dwoje przyjaciół ostrzega przed planami hrabiego Wilkołak.
Czysta głupota rozrywka.
Dracula Istanbul'da 1953
Czyli Dracula w Istanbule. Zanim Turcy zgapili Gwiezdne wojny, zgapili Draculę. Nie tylko od amerykańskich filmowców. Film opiera się, a jakże, na powieści Brama Stokera, tyle że w wersji pana, co się zowie Ali Riza Seyfi. Turecki autor napisał Kazikli Voyvoda w 1928 roku.
Blood of Dracula 1957
Czego to Amerykanie nie wymyślą.
Czyli film o tym, jak dziewczyna staje się wampirem... pod wpływem hipnozy. Zadanej w dodatku przez swoją nauczycielkę.
Horror Draculi 1958
Do gry wkracza brytyjska wytwórnia Hammer i zapoczątkowuje długą serię wariacji na temat wampira. W obrazie widzimy dwóch chyba najlepszych aktorów Hammer: Christophera Lee (w roli krwiopijcy) i Petera Cushinga (jako doktor Van Helsing). Obaj mieli trudne zadanie, wcielali się bowiem w postaci niejednokrotnie już grywane. Jednak nie ma co ukrywać, iż Christopher Lee miał dużo trudniejsze zadanie. Musiał się on zmierzyć z, wtedy już niemal legendarną, kreacją Beli Lugosiego. I poradził sobie znakomicie. Odciął się zupełnie od słynnego poprzednika i stworzył krwiopijcę dystyngowanego, wyważonego dżentelmena w każdym calu. Dżentelmena, który potrafił przerazić samą mimiką twarzy.
Film wierny jest powieści Stokera, poza brakiem postaci Renfielda (forsa, forsa). Może nieco zbyt ugładzony, ugrzeczniony, zmanierowany, należy jednak pamiętać, że to Anglia inna niż obecnie, konserwatywna, żeby nie powiedzieć "staroświecka".
Lee i Cushing w duecie nie po raz ostatni. A Lee w rolę wampira wcieli się jeszcze, o ile dobrze policzyłem, osiem razy.
Narzeczona Draculi 1960
Sequel filmu z roku 1958. Nie zagrał w nim Christopher Lee, ale znalazło się w nim miejsce dla Petera Cushinga, który ponownie wcielił się w Van Helsinga.
Nauczycielka Marianne, która z powodu braku miejsc w zajeździe zatrzymuje się na noc u baronowej Meinster, postanawia uwolnić przykutego do ściany syna baronowej. Okazuje się on być wampirem.
Dracula: Książę Ciemności 1966
Van Helsing zabija wampira, ale jego słudzy powołują go do życia na nowo. Wkrótce Dracula znowu będzie siać grozę, o czym przekona się czwórka turystów, która, mimo ostrzeżeń, odwiedza zamek księcia.
Powrót Christophera Lee.
Billy the Kid kontra Dracula 1966
Wzrok was nie myli. Hrabia Dracula wybiera się na Dziki Zachód. Znajduje sobie nową ofiarę. Chce nie tylko jej krwi, ale i posiadłości. Nie będzie mu łatwo. Kobieta jest narzeczoną Billy'ego Kida.
Kolejny raz w rolę wampira wciela się John Carradine.
Nieustraszeni pogromcy wampirów 1967
Czwarty pełnometrażowy film Polańskiego, trzeci zrealizowany za granicą. Polański gra także jedną z ról (Alfred, asystent Abronsiusa).
Film to połączenie horroru, filmu przygodowego i komedii. Parodia bardzo modnych ówcześnie obrazów wytwórni Hammer.
Niezwykle ciekawa jest historia powstawania filmu. Prawa do dystrybucji w Ameryce wykupił Martin Ransohoff. W kontrakcie Polański wyraził zgodę, by producent mógł decydować o końcowym kształcie filmu. Ransohoff skrócił go o 10 minut, zdubbingował oryginalne głosy, gdyż nie podobał mu się wschodnioeuropejski akcent, ocenzurował scenę kąpieli Sharon Tate, a nawet ingerował w muzykę tworzoną przez Krzysztofa Komedę. Zmienił także pierwotny tytuł, Taniec wampirów, na Nieustraszeni pogromcy wampirów, czyli przepraszam, ale pańskie zęby tkwią w mojej szyi. Film poniósł klęskę w USA, na szczęście do Europy trafiła wersja nietknięta przez Ransohoffa.
Powrót Draculi 1968
Kolejny film ze stajni Hammer.
W zamku Draculi zostały odprawione egzorcyzmy, w związku z czym wampir zmuszony jest go opuścić. Krwiopijca pragnie zemścić się na kapłanie, który je odprawił – chce przemienić w wampirzycę a następnie uczynić narzeczoną jego siostrzenicę.
W roli tytułowej oczywiście Christopher Lee.
Ukąszenia Draculi 1970
Lata lecą, reżyserzy się zmieniają, ale wampir w wytwórni Hammer może być tylko jeden. Ponownie Christopher Lee.
Książę Dracula 1970
Produkcja: Hiszpania, Włochy, RFN, Lichtenstein.
W roli Draculi: Christopher Lee. Klaus Kinski jako Renfield.
Count Yorga, Vampire 1970
Bułgarski hrabia w Kalifornii.
Klasyczny film na motywach powieści Stokera. Nie wnosi nic nowego. Pierwotnie miał to być erotyk, ale zdecydowano się na horror melodramatyczny. Niesłusznie.
Waleria i tydzień cudów 1970
Surrealistyczny, poetycki horror z lekką nutką erotyzmu rodem z Czechosłowacji.
Fabuła kręci się wokół magicznych kolczyków czternastoletniej Walerii, które dają nieśmiertelność, Orlika pomagającego jej w odzyskaniu tychże, Biskupa pragnącego je zdobyć oraz wokół zawiłych relacji rodzinnych dorastającej dziewczyny, reprezentowanych przez wampiryczną babkę, z którą mieszka. Zawiłe? Skądże, to tylko streszczenie streszczenia.
Mój ulubiony film w tym zestawieniu i jeden z najoryginalniejszych zawierających pierwiastki wampiryczne.